Salame vazaha
Blijf op de hoogte en volg Bregje
18 Oktober 2014 | Madagascar, Morondava
Na Sambava was het de bedoeling dat we gingen vliegen naar het uiterste noorden van het land, naar Diego Suarez. Onze vlucht was op woensdag om 13.00 u. Dinsdag waren we nog netjes naar het kantoor van Air Mada geweest om te checken of de vlucht nog volgens planning stond. Alles was nog ok, geen probleem. Dus de volgende dag stonden we op het punt om een taxi te nemen naar de luchthaven, toen plotseling de telefoon ging. Helaas, onze vlucht was geannuleerd... Misschien morgen, maar daar gingen ze nog over terugbellen. Dus wij maar weer naar het kantoor om te vragen wat er aan de hand was. Maar dat kom je hier nooit te weten. De vlucht was gewoon geannuleerd en zou de volgende dag om 8.00 u gaan. Dus weer terug inchecken in het hotel. In de namiddag werd er dan nog eens gebeld dat de vlucht niet om 8.00 u was, maar om 10.00u. En zo kan het hier dus heel de tijd veranderen. Gelukkig hebben we wel een Malagassisch telefoonnummer, want dat doen ze dan wel steeds netjes: je bellen zodat je niet voor niks naar de luchthaven gaat.
Maar de volgende dag ging de vlucht dus wel. Zelfs vroeger dan gepland. Hun manier van werken proberen te begrijpen is echt onbegonnen werk...
Diego Suarez is een redelijk grote stad waar nog wat oude koloniale gebouwen staan. De toeristische dienst heeft zelfs een folder gemaakt met 4 verschillende wandelingen door de stad om het allemaal te kunnen bekijken. Maar veel soeps is het toch allemaal niet meer. Alles is onderkomen en vervallen.
Wat ons vooral opviel in Diego waren de gepensioneerde Fransmannen met een jong Malagassisch meisje aan de arm. Wij dachten dat ze dan op vakantie waren om de familie van hun vrouw te bezoeken, maar blijkbaar wonen die mannen hier. Ze zijn zelf dik in de 60 en hebben dan een vriendin van rond de 25. Of we hopen dan maar dat ze dat al zijn :-(
Echt triestig...
In de buurt van Diego zijn we dan de Tsingy Rouge gaan bezichtigen. Door erosie zijn er hier in heel Madagascar Tsingy te vinden. Een soort pieken, die afhankelijk van de steensoort een andere kleur hebben. Moeilijk uit te leggen, best gewoon de foto bekijken :-). Hiervoor hebben we een dag een 4x4 gehuurd die ons ook nog wat rond de verschillende baaien daar in de buurt heeft gereden. Hier wordt veel aan kitesurfen gedaan. Verder hebben we nog een uitstap gemaakt naar La Mer d' Emeraude. Dit is een helderblauw stuk in de zee, waar we naar toe zijn gevaren. En dan natuurlijk de lunch op het idyllische strandje. Daar maken ze dan veel werk van. Onderweg wordt de vis gevangen, die dan gegrild wordt op het eilandje. Lekkere rijst met cocos smaak, verse groentjes en gegrilde bananen als dessert.
Het bootje dat ons hier naar toe bracht, was een traditioneel zeilbootje. Maar de zee was niet heel rustig, en na een kwartier was er een Duits meisje dat het helemaal niet meer zag zitten. Die wou zo snel mogelijk van de boot af. Dus die zijn we eerst moeten gaan afzetten. Dat ging op dat moment gelukkig nog. Dus toen waren we weer de enige vazaha's (witte mensen) op de boot. Er zaten ook 4 Malagassiërs op de boot die ondertussen al meer dan 20 jaar in Frankrijk woonden. Ze kwamen nog elk jaar terug naar Madagascar op vakantie. En zij kunnen natuurlijk veel vertellen over dit land. Blijkbaar gaat het hier toch echt wel van kwaad naar erger... De corruptie neemt alleen maar toe en de mensen worden armer en armer...
Na Diego zijn we terug afgezakt naar Ankarana. Dit nationaal park is bekend om zijn Tsingy, maar nu zwarte ipv rode. Hier hebben we een wandeling gemaakt naar grotten, waarin duizenden vleermuizen leven. Die niet al te fris ruiken trouwens :-) De volgende dag hebben we verschillende circuits gecombineerd. De nationale parken zijn (tot nu toe) goed uitgerust en de circuits zijn goed aangeduid. Maar dat neemt niet weg, dat je nooit mag gaan wandelen zonder gids. De meeste toeristen komen dus ook vooral een korte wandeling maken en gaan dan weer verder met hun tour. Maar met Tom wordt er nooit een korte wandeling gedaan! Dan worden verschillende korte gecombineerd tot een lange :-)
Na Ankarana was het tijd om naar het meest toeristische stukje Madagascar te gaan, Nosy Be. Dit is een eilandje in het noorden, waar vanuit Italië rechtstreeks op gevlogen wordt. De prijzen zijn hier ook hoger en alles wordt in euro gedaan. Hier hadden we een mooi hotelletje met een infinity pool (een zwembad dat in het verlengde van de oceaan ligt, zodat het lijkt dat je volledig omgeven bent door water). Nosy Be is de uitvalsbasis voor snorkeltripjes, zwemmen met reuzeschildpadden, duiken, relaxen,... Hier hebben we ons dus wel een aantal dagen kunnen bezig houden :-)
Hier waren dan voor de eerste keer ook wat meer toeristen, want die waren we tot dan toe nog niet veel tegen gekomen. De meeste toeristen die hier komen, zijn met een groepsreis hier. En de overige nemen een touroperator in Tana en laten die voor hun de reis uitstippelen en zijn dus altijd op pad met een gids. Mensen zoals ons, die gewoon met de rugzak rond aan het gaan zijn en het 'openbaar vervoer' gebruiken, zijn er praktisch niet... We zijn dus heel vaak de enige ' vazaha'. Soms voel ik me echt de paus, want alle kleine kindjes staan dan langs de weg te zwaaien en 'salut vazaha' te roepen. En ik maar terug zwaaien, want Tom heeft het al opgegeven :-)
Onze laatste dag in Nosy Be zijn we gaan kayakken. Maar dat bleek achteraf niet zo'n goed idee. Heel de middag geen golf te bekennen op de zee, tot er plots 1 grote komt, die onze kayak doet omslaan. Resultaat: 2 zonnebrillen kwijt (en de mijne was op sterkte :-( en Tom zijn voet open... Bij zijn dikke teen een grote snap. Dus wandelen gaat niet echt op dit moment...
Eigenlijk hadden we na Nosy Be een nationaal park willen bezoeken op weg naar Majunga, in het westen. Maar we zijn dan rechtstreeks gegaan in de hoop dat de wonde snel zou genezen en dat we na Majunga het park nog zouden kunnen doen. Maar het geneest te traag. Plannen dus maar aangepast en terug naar de hoofdstad Tana gereisd en van daaruit door naar Antsirabe (ten zuiden van Tana). Dus vooral veel reisuren, zonder iets gedaan te hebben (buiten relaxen en de snee laten genezen :-)
Antsirabe is de derde grootste stad van Madagascar en is bekend om zijn pousse-pousse. Er zijn hier echt honderden van die riksja's. Taxi's zijn hier niet. Je verplaatsen is dus met de loop-pousse-pousse of met de fiets-pousse-pousse. Maar hier voel ik me echt heel oncomfortabel bij. Je laten voorttrekken door een man op blote voeten... Ik weet wel dat het hun bron van inkomsten is en dat ze daarmee rijst kunnen kopen voor hun gezin en dat je er dus eigenlijk volop gebruik van moet maken. Maar het voelt toch heel raar aan.
In Antsirabe werden we ook weer achtervolgd door mensen die van alles willen verkopen en ook geen nee accepteren. We krijgen hele verhalen te horen dat ze baby's hebben die honger hebben, dat ze ziek zijn,... Ook veel bedelaars en daklozen. Echt niet simpel. Heel moeilijk om hierin een houding aan te nemen. Je wil ze wel iets geven, maar het zijn er zoveel... En met ze een beetje geld te geven, los je het probleem niet op.
Vanuit Antsirabe hebben we weer een leuke taxibrousse-rit van 14 uur gehad naar Morondava. We zouden vertrekken om 17.00 u, maar dat werd uiteraard 18.00 u. Dan eerst de banden gaan oppompen, gaan tanken, boodschappen doen voor de chauffeur,... Het is niet dat ze daar eerder nog geen tijd voor hadden gehad, want die busjes staan al heel de dag te wachten :-)
Maar na goed 1,5 u rijden, werd er alweer gestopt. Wij dachten in het begin nog dat het was om te eten. Maar na een dik uur begonnen we hier toch aan te twijfelen. Uiteindelijk hebben we 3 uur stil gestaan. Bleek dat we hebben moeten wachten op de busjes die uit Tana kwamen om een konvooi te vormen. Het was een nachtrit en er zijn wat overvallen geweest. Dus goed natuurlijk dat ze dan een konvooi willen vormen. Maar waarom we moesten wachten op die van Tana, terwijl er in Antsirabe gewoon 4 vertrokken en die dus ook prima een konvooi hadden kunnen vormen, is ons een raadsel...
Nu zijn we dus in Morondava voor de Tsingy du Bemaraha. Hiervoor hebben we privévervoer moeten regelen, want er is alleen met een 4x4 te geraken. Eerst een dag reizen, dan een dag de Grand Tsingy, een dag de Petit Tsingy, een dag Kirindy Forest om de fossa te zien (grootste roofdier hier in Madagascar, lijkt op een misvormde kat die de grootte van een hond heeft). Hopelijk kan ik foto's laten zien bij het volgende verslag :-). En dan weer een dagje reizen om terug in Morondava te geraken.
Zo, jullie zijn weer een beetje op de hoogte van wat wij hier de afgelopen weken hebben uitgespookt!
Groetjes,
Bregje en Tom
-
19 Oktober 2014 - 11:26
Mama:
Jullie amuseren jullie blijkbaar goed. Het geduld dat jullie moeten hebben wordt blijkbaar beloond want aan de foto's te zien is het er wel mooi. Hier is alles nog goed behalve dat onze papa al drie weken decgriep heeft en niet naarde dokter wil. Amuseer jullie nog en hou het veilig.
Groetjes,
mama -
22 Oktober 2014 - 13:44
Gemmy Collega:
Ha Bregje en Tom
ik lees dat jullie je goed vermaken!!
Hele fijne vakantie nog en geniet ervan!!
Liefs Gemmy -
24 Oktober 2014 - 21:25
Maria (assistente Van Bregje):
Hoi Bregje en Tom,
Wat een mooie foto's van die parelwitte stranden!!
Alle foto's laten trouwens zien dat de natuur er erg mooi is.
Zo te zien maken jullie het goed.
Jouw verslagen Bregje zijn zeer lezenswaardig. Een geboren schrijfster!
Dus mocht je het vak van apotheker beu zijn......haha
Geniet nog van de laatste weken op Madagascar. En tot ziens in december.
Groeten van Maria -
29 Oktober 2014 - 22:07
Ellen:
Hoi Bregje en Tom,
Ik lees nu voor het eerst je verslagen, jullie hebben al veel gezien zeg!
De natuur ziet er echt super uit, heel bijzonder.
Jammer dat er zoveel armoe is, lijkt me inderdaad heel lastig al dat gebedel......
Heb het nog goed, tot de volgende!
Groetjes, Ellen
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley