Al weer 2 maanden onderweg...
Blijf op de hoogte en volg Bregje
31 Oktober 2014 | Madagascar, Ranohira
Ons vorige verslagje eindigde met de hoop in Kirindy de fossa te zien. En dat is meer dan gelukt! In Kirindy komen ze blijkbaar soms toch wel eens op de kampplaats kijken op zoek naar water en voedsel. Samen met de 'red-fronted' lemuren, die dus ook gewoon in de bomen rond ons hutje rustig op wat bladeren en een gevonden mango-pit zaten te knabbelen. Niet zo heel slim van die lemuren, want hun enige natuurlijke vijand is de fossa... Die lijkt vrij log en waggelt precies nogal maar blijkbaar kan die toch snel in bomen klimmen om ze te grijpen.
De trip vanuit Morondava met een 4 x 4 naar Behamara voor de Tsingy, naar Kirindy voor de fossa en als afsluiter de 'Allée de Baobab' was een succes! Om er te geraken zijn we wel een volle dag door elkaar geschud in de auto door de slechte weg. En hebben we ook veel geduld moeten hebben op de 'bac'. Deze geïmproviseerde ferry moest de auto's over de rivier krijgen. Per vlot kunnen er 4 auto's geladen worden. Maar de rivier was zeer ondiep, waardoor de bac steeds vastliep. Dan moesten de mannen van de bac het water in en als een gek zitten duwen en trekken om dat spel weer los te krijgen... Maar dat duurt natuurlijk allemaal geweldig lang. Dus veel tijd gehad om uitgebreid de gespierde Afrikaanse mannen te bekijken :-) En zo werd een overzet van een half uur, toch weer 2 uur...
De tweede 'bac' die we moesten nemen, had zelfs geen motor meer. Die was kapot. Nog maar sinds 2 maanden, dus dat komt nog wel ooit goed :-) Oplossing: 4 mannen die met palen het vlot naar de overkant duwen. Gelukkig was dit maar gewoon de rivier oversteken en niet afvaren, zoals bij de eerste bac.
Maar na deze 'problemen' te hebben overwonnen, waren we dan toch in het park 'Tsingy de Behamara'. Hier hebben we twee dagen rond geklauterd tussen de Tsingy. Ze hadden zelfs klimharnassen voorzien om je vast te klikken tijdens de beklimming. Beetje overdreven, maar safety first :-)
Er waren hier ook duidelijk meer toeristen dan we gewoon waren. De Tsingy de Bemaraha is dan ook iets wat de meesten hier in Madagascar bezoeken. Bovendien was op dat moment ook de twee weken durende herfstvakantie in Frankrijk begonnen. Vandaar dus de relatieve drukte.
Na Morandava was het weer een lange rit terug naar Antsirabe. Hier hebben we een paar dagen niks gedaan. Tom z'n snap in zijne voet is nu toch weer redelijk genezen. Hij kan zijn wandelschoenen weer aan :-)
Volgende stop richting het zuiden was Fianarantsoa. Dit is een grote stad in Madagascar. Uiteraard ook weer zeer arm... En smerig... Hier hebben we een dagje rondgewandeld. Maar heel veel was er niet te zien. Boven op de berg lagen wat oude kerkjes. Maar verder niets bijzonders.
Hier werden we aangesproken door een paar kinderen van een jaar of 10 denk ik. Ze konden een redelijk mondje Engels en toen ze wisten dat we van België waren, konden ze meteen vertellen dat we drie landstalen hebben en ze ook correct benoemen. Ze kenden 'Les Diables rouges', Kompany, Hazard, Lukaku. Stromae is ook gekend. We waren onder de indruk. Volgende vraag was uiteraard of we een schrift voor hun konden kopen voor op school. Dat hebben we dan maar gedaan. En nog maar eens benadrukt dat ze zeker op school moesten blijven! Voor wat het waard is...
Achteraf gezien hadden ze ons misschien toch weer goed liggen want volgens de gastvrouw in onze B&B gingen deze kinderen helemaal niet naar school. Blijkbaar kennen ze dus van de meeste landen een aantal bijzonderheden om aan te tonen dat ze wel degelijk naar school gaan. Maar één van die meisjes had ons een briefje gegeven met haar e-mailadres om haar te kunnen mailen. Dus het lijken toch niet echt straatkinderen en zo zagen ze er ook niet echt uit. Onze gastvrouw van de B&B was trouwens nogal aan de cynische kant en vrij hard voor de Malagassiërs. Volgens haar was er wel werk, maar wilden ze niet... Wie zal het zeggen? Voor ons is het toch onmogelijk om een echte kijk te krijgen op de samenleving hier omdat we meestal met uitgeweken Fransen te maken hebben en wanneer het toch echte Malagassiërs zijn is het om ons iets te verkopen. Ook al niet bevorderlijk voor de objectiviteit. Misschien dat we daarom maar best naïef blijven geloven dat we ze met het kopen van een schrift weer wat geholpen hebben om op school te blijven...
Vanuit Fianarantsoa zijn we naar Ranomafana gegaan. Dit nationaal park is weer terug echt regenwoud. Helaas hebben we, net zoals ons vorige bezoek aan het regenwoud, ook hier weer heel de dag regen gehad... Het voordeel van lang op reis te zijn is dan dat je gewoon een dag niks kan doen en wachten op beter weer. Dat was de volgende ochtend gelukkig het geval en toen hebben we nog een korte wandeling gemaakt in de voormiddag, alvorens terug te keren naar Fianarantsoa. Na 2 maanden hebben we natuurlijk ook al wel de meeste lemuren gezien... Ik kan er nog altijd verwonderd naar staan kijken, maar Tom heeft het stilaan wel wat gehad met die aapjes :-)
Nu zijn we in Ranohira, de uitvalsbasis voor het nationaal park Isalo. Hier gaan we nog eens een paar dagen camperen. Isalo ligt in de woestijn. Het landschap wordt hier gedomineerd door canyons. Dat is weer eens wat anders dan regenwoud en idyllische stranden :-)
Onze reis begint nu toch ook wel stillekesaan op te korten. Over minder dan 4 weken zijn we alweer thuis...
@ the ladies: de agenda's worden al weer afgestemd :-)
Tot binnenkort!
Groetjes,
Bregje en Tom
-
31 Oktober 2014 - 19:43
Mama:
mooie tochten die jullie ondernemen zo te lezen. koop maar een schriftje voor die kindjes dat kan geen kwaad ook al gaan ze niet naar school , ze kunnen er altijd mee spelen. wel een onderneming om de 4x4 over te zetten zo te zien op de foto. veel plezier bij jullie volgende tocht -
31 Oktober 2014 - 20:15
Veerle:
Hoi, ziet er best wel spannend uit. Mooie foto's. Geniet er nog van.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley