Laatste verslagje...
Blijf op de hoogte en volg Bregje
17 November 2014 | Madagascar, Toliara
We zijn al weer aan ons laatste verlagje toe... Onze drie maanden zitten er bijna op!
Sinds ons vorige verslagje hebben we nog 2 nationale parken bezocht. Eerst zijn we drie dagen gaan kamperen in Isalo NP. Dit is een park dat bestaat uit canyons in de woestijn.
Uiteraard waren we nog niet uit de taxi-brousse of we werden al aangesproken door gidsen. Dat zijn we ondertussen wel gewend. Maar deze keer bleek achteraf dat we het niet echt getroffen hadden met onze gids en dragers :-(
Toen we de volgende ochtend vertrokken, kwam er weinig klank uit de gids. Ons vermoeden dat hij een kater had, bleek later terecht.
De eerste dag hebben we aan de voet van een canyon gekampeerd. De kampplaats was nog heel nieuw. Zo nieuw zelfs, dat er nog geen water was... Maar buiten dit kleine ongemak, was het er prachtig. We waren ook helemaal alleen om van het machtige uitzicht te genieten. De eerste dag hebben we dan een wandeling gemaakt in de Canyon de Maki en in de Canyon de Rats. In de laatste stikt het blijkbaar 's avonds van de ratten...
Tegen dat we terugkwamen op de kampplaats, bleken onze dragers behoorlijk in de wind te zijn. In Madagascar wordt veel zelfgemaakte rum gestookt. Blijkbaar hadden ze zich daar heel de middag mee zoet gehouden...
De volgende dag zijn we dan verder getrokken naar de Piscine Noir en de Piscine Bleu. Twee natuurlijke zwembadjes om heerlijk in af te koelen. Want het was er echt niet te doen heet. 35° en dan meestal in de blakende zon wandelen. Maar de omgeving was echt spectaculair en die hadden we ook weer voor onszelf. Alleen op de wereld met een gids die niet echt in de wieg gelegd was om iets te vertellen en met een bende dragers die zat en stoned waren :-)
Alleen was het voor mij toch iets te heet en te weinig schaduw. Resultaat: zonneslag tegen dat we aankwamen aan de tweede kampplaats. Hoofdpijn en echt heel misselijk. Dus helaas voor Tom zat hij met het avondeten alleen opgescheept met ons dream-team :-)
De derde dag ben ik dan met de dragers rechtstreeks terug naar het dorpje gelopen en is Tom nog een extra wandeling gaan maken. Onze gids was tegen dan een beetje bekomen en kon blijkbaar toch al wat meer zeggen :-)
Isalo is een van de drukst bezochtste parken van Madagascar. Veel tourgroepen komen hier dagwandelingen maken. En dat is natuurlijk niet zonder reden. Het was echt indrukwekkend en heel anders dan we tot dan toe gezien hadden. Heel droog en heel apart met de canyons.
Na deze driedaagse wou Tom nog graag een stukje terug, naar Andringitra NP. Dit hadden we overgeslagen, omdat er veel regen voorspeld werd. En drie dagen in de tent in de stromende regen zagen we niet zitten...
Maar de voorspellingen waren nu beter, dus zijn we terug gegaan voor een driedaagse trekking in dit park. Van het ene uiterste in het andere: in Andringitra komen maar 1000 toeristen per jaar. Oorzaak hiervoor is dat het bijna niet te bereiken is. De weg was weer extreem slecht en we hebben een 4x4 moeten huren om er te geraken. Die hebben we dan natuurlijk vervolgens drie dagen moeten betalen om daar stil te staan en ons terug op te pikken na onze tocht. Niet heel praktisch en vandaar dus het lage bezoekersaantal.
Maar de afwezigen hadden ongelijk! Het was een prachtig park. Weer heel anders dan Isalo of het regenwoud dat we al gezien hadden. Tweede hoogste bereikbare piek van Madagascar (die uiteraard door Tom beklommen is :-) ), maanlandschappen afgewisseld met bergen. Echt prachtig! Ook hier hebben we ons drie dagen goed kunnen laten gaan. En gelukkig een stuk minder heet :-)
Op onze tocht verder naar het zuiden zijn we nog een nachtje gestopt in Ilakaka. Hier worden saffieren uit de grond gewonnen. Zwaar werk, waar in een schacht iemand naar beneden wordt gelaten om daar verder te kappen. Zuurstof wordt boven via een plastieken zak en buisjes naar beneden geblazen. Allemaal zeer primitief. Er gebeuren dan ook geregeld ongelukken, waarbij de schacht instort...
Vervolgens wordt dat losgekapte steen en zand gezeefd in de rivier in de hoop dat ze er dan een saffier in vinden. Die worden dan verkocht aan Sri Lankezen die ze exporteren. Als je een grote saffier vindt, krijg je blijkbaar een 4x4 cadeau van hun. Er gaat dus behoorlijk veel geld rond in dat wereldje. Helaas komt het alleen niet terecht bij diegene die het uit de grond, onder slechte omstandigheden, moeten halen...
Nu zijn we aangekomen in het zuiden van het land. Tulear is het meest zuidelijke punt van de RN7, de enige goede weg in het zuiden.
Onze laatste dagen vakantie gaan we doorbrengen aan de zee en in het zwembad. Het is hier ook weer te heet om iets anders te doen :-)
Dan nog een vlucht van Tulear terug naar Antananarivo, om dan hopelijk onze vlucht te hebben naar Parijs. Hopelijk stelt Air Madagascar ons niet teleur!
Tot heel binnenkort!
Groetjes,
Tom en Bregje
Sinds ons vorige verslagje hebben we nog 2 nationale parken bezocht. Eerst zijn we drie dagen gaan kamperen in Isalo NP. Dit is een park dat bestaat uit canyons in de woestijn.
Uiteraard waren we nog niet uit de taxi-brousse of we werden al aangesproken door gidsen. Dat zijn we ondertussen wel gewend. Maar deze keer bleek achteraf dat we het niet echt getroffen hadden met onze gids en dragers :-(
Toen we de volgende ochtend vertrokken, kwam er weinig klank uit de gids. Ons vermoeden dat hij een kater had, bleek later terecht.
De eerste dag hebben we aan de voet van een canyon gekampeerd. De kampplaats was nog heel nieuw. Zo nieuw zelfs, dat er nog geen water was... Maar buiten dit kleine ongemak, was het er prachtig. We waren ook helemaal alleen om van het machtige uitzicht te genieten. De eerste dag hebben we dan een wandeling gemaakt in de Canyon de Maki en in de Canyon de Rats. In de laatste stikt het blijkbaar 's avonds van de ratten...
Tegen dat we terugkwamen op de kampplaats, bleken onze dragers behoorlijk in de wind te zijn. In Madagascar wordt veel zelfgemaakte rum gestookt. Blijkbaar hadden ze zich daar heel de middag mee zoet gehouden...
De volgende dag zijn we dan verder getrokken naar de Piscine Noir en de Piscine Bleu. Twee natuurlijke zwembadjes om heerlijk in af te koelen. Want het was er echt niet te doen heet. 35° en dan meestal in de blakende zon wandelen. Maar de omgeving was echt spectaculair en die hadden we ook weer voor onszelf. Alleen op de wereld met een gids die niet echt in de wieg gelegd was om iets te vertellen en met een bende dragers die zat en stoned waren :-)
Alleen was het voor mij toch iets te heet en te weinig schaduw. Resultaat: zonneslag tegen dat we aankwamen aan de tweede kampplaats. Hoofdpijn en echt heel misselijk. Dus helaas voor Tom zat hij met het avondeten alleen opgescheept met ons dream-team :-)
De derde dag ben ik dan met de dragers rechtstreeks terug naar het dorpje gelopen en is Tom nog een extra wandeling gaan maken. Onze gids was tegen dan een beetje bekomen en kon blijkbaar toch al wat meer zeggen :-)
Isalo is een van de drukst bezochtste parken van Madagascar. Veel tourgroepen komen hier dagwandelingen maken. En dat is natuurlijk niet zonder reden. Het was echt indrukwekkend en heel anders dan we tot dan toe gezien hadden. Heel droog en heel apart met de canyons.
Na deze driedaagse wou Tom nog graag een stukje terug, naar Andringitra NP. Dit hadden we overgeslagen, omdat er veel regen voorspeld werd. En drie dagen in de tent in de stromende regen zagen we niet zitten...
Maar de voorspellingen waren nu beter, dus zijn we terug gegaan voor een driedaagse trekking in dit park. Van het ene uiterste in het andere: in Andringitra komen maar 1000 toeristen per jaar. Oorzaak hiervoor is dat het bijna niet te bereiken is. De weg was weer extreem slecht en we hebben een 4x4 moeten huren om er te geraken. Die hebben we dan natuurlijk vervolgens drie dagen moeten betalen om daar stil te staan en ons terug op te pikken na onze tocht. Niet heel praktisch en vandaar dus het lage bezoekersaantal.
Maar de afwezigen hadden ongelijk! Het was een prachtig park. Weer heel anders dan Isalo of het regenwoud dat we al gezien hadden. Tweede hoogste bereikbare piek van Madagascar (die uiteraard door Tom beklommen is :-) ), maanlandschappen afgewisseld met bergen. Echt prachtig! Ook hier hebben we ons drie dagen goed kunnen laten gaan. En gelukkig een stuk minder heet :-)
Op onze tocht verder naar het zuiden zijn we nog een nachtje gestopt in Ilakaka. Hier worden saffieren uit de grond gewonnen. Zwaar werk, waar in een schacht iemand naar beneden wordt gelaten om daar verder te kappen. Zuurstof wordt boven via een plastieken zak en buisjes naar beneden geblazen. Allemaal zeer primitief. Er gebeuren dan ook geregeld ongelukken, waarbij de schacht instort...
Vervolgens wordt dat losgekapte steen en zand gezeefd in de rivier in de hoop dat ze er dan een saffier in vinden. Die worden dan verkocht aan Sri Lankezen die ze exporteren. Als je een grote saffier vindt, krijg je blijkbaar een 4x4 cadeau van hun. Er gaat dus behoorlijk veel geld rond in dat wereldje. Helaas komt het alleen niet terecht bij diegene die het uit de grond, onder slechte omstandigheden, moeten halen...
Nu zijn we aangekomen in het zuiden van het land. Tulear is het meest zuidelijke punt van de RN7, de enige goede weg in het zuiden.
Onze laatste dagen vakantie gaan we doorbrengen aan de zee en in het zwembad. Het is hier ook weer te heet om iets anders te doen :-)
Dan nog een vlucht van Tulear terug naar Antananarivo, om dan hopelijk onze vlucht te hebben naar Parijs. Hopelijk stelt Air Madagascar ons niet teleur!
Tot heel binnenkort!
Groetjes,
Tom en Bregje
-
17 November 2014 - 13:38
Marlies En Jan:
Niet te geloven, de 3 maanden zijn bijna voorbij.
Het was fijn jullie avonturen te volgen alhoewel de namen van de parken niet in mijn geheugen blijven hangen.
Geniet nog even van zon, zee en strand.
Tot volgende week.
Marlies en Jan,
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
